Je kunt niet weggeven wat je niet hebt. Punt.
En daarom ben ik er inmiddels van overtuigd dat een goede dosis zelfzorg (of noem het egoïsme) onontbeerlijk is. Inmiddels, typ ik hier heel kordaat, maar het is in ontwikkeling: hoewel ik het belang zie, voelt het nog steeds wat haaks staan op de normen en waarden die ik meekreeg in mijn opvoeding (behulpzaam en bescheiden zijn, alles delen, goed doen, hard werken en zéker niet jezelf voor een ander). Dus ik oefen. In de deur op slot een avondje met een boek op de bank, terwijl ik eigenlijk naar een feestje moet. En dat niet afzeggen met ‘de-hond-heeft-mijn-huiswerk-opgegeten’ maar met ‘Ik heb geen zin.’ In de tijd nemen voor de dingen die er écht toe doen, voor dingen die ik gewoon wíl. Ook al moet de administratie, ook al is er die netwerkborrel die ik eigenlijk niet moet missen, ook al…’Hee, liep daar nou net de vaat zelfstandig naar de kliko?’ Ik mediteer (soms), ik zwem (als het lukt), ik yoga (momenteel erg weinig) en heb daarnaast een volledig kwartetspel aan hobbies, waar ik écht gelukkig van wordt. Meer compassie, minder zelfkritiek. Minder hollen, meer aandacht. Exit schuldgevoel, het is zo goed genoeg.
Ik ben voornemens je mee te nemen in al wat ik doe in de categorie Zelfzorg. Misschien breng het je op goede ideeën.
zelfzorg bekijk alle berichten in deze categorie
-
5 mei 2019 -
21 december 2018 -
4 november 2018