Heftig knikten ze mee, mijn verse, verfrissende, succesvolle Designvrienden, gister bij de koffie.
Ik vertelde dat de tijd al tijden als zand door mijn handen glijdt, mijn plannen groots als de Stille Zuidzee. Wij creatieve zelfstandigen, we kennen het allemaal. Soms zo overspoeld door allerlei noodzakelijkheden, gepropt in een te krap fluoriserend zwembandje van allenige zelfredzaamheid, ingespannen en stoer crawlend door hoge golven, onderwijl stiekem hopend dat iemand je naar de Kant komt trekken.
Na die koffie zwom ik met grote, daadkrachtige slagen naar de wal, noteerde mijn kwesties en dingen, mijn vragen en wat antwoorden en bovenal mijn wensen. Het (lees: ik) moet nog even aangeharkt worden. Alles op een rijtje. Maar ik ben weer op het droge.
☍ dit is een oud bericht van mijn vorige blog, het origineel vind je hier